Twee van onze kinderen hebben in bed altijd hun speen nodig gehad om in slaap te vallen. Het gebruiken van de speen hebben we hun afgeleerd toen ze drie werden.
De reden voor ons om de speen af te leren was dat ze hun speen vaak lang in hun mond hadden ’s nachts. Als de speen tijdens hun slaap uit hun mondje was gegleden bleef hun mond vaak open en ademde ze door hun mond. Door je mond ademen is niet goed voor je kaakontwikkeling en je bent vaker verkouden doordat je neus ook virussen tegenhoudt. De oudste begon daarnaast licht te slissen en ik had het gevoel dat de speen het verergerde. Dat was wat ik er zelf over wist, hier vind je een artikel met veel meer informatie over duimen en speengebruik.
Voor het afleren van de speen hebben wij een week uitgezocht waarin we het niet te druk hadden en niet bijna gingen kamperen of logeren. Zonder veel poespas hebben we gezegd dat ze nu mochten leren om zonder speen te slapen en dat ze de speen zelf in de kliko mochten gooien. Dat vonden ze wel grappig om te doen en toen er ’s avond geen speen meer was vonden ze dat heel logisch. Voor hun en voor ons was er geen weg meer terug…
Het inslapen duurde zonder speen veel langer en als ze ’s nachts wakker werden konden ze moeilijk weer in slaap komen. Verder was het middagslaapje voorbij want zonder speen vonden ze de rust niet om te gaan liggen en te slapen. Al met al duurde het een week tot ze er aan gewend waren. Doordat ze geen middagslaapje meer hadden waren ze ’s avond moe genoeg… Tegenwoordig slapen ze allebei prima door, maar hebben ze nog steeds moeite met inslapen. Ze spelen of lezen altijd zeker nog een half uur voordat ze gaan slapen. Ik ben achteraf wel blij dat ze een speen gehad hebben, want ik denk dat wij anders kinderen zouden hebben gehad die veel te weinig sliepen. Door de speen kwamen ze tot rust (en wij ook!).
