Wanneer kinderen van kleins af aan leren wat ze voelen hebben ze daar hun hele leven profijt van. Ik probeer te signaleren welke emotie mijn kind voelt. Is die boos. verlegen, jaloers, verdrietig, teleurgesteld… enz? Wanneer ik een emotie waarneem (en ik denk eraan) benoem ik die emotie, bijvoorbeeld: “Volgens mij ben je nu jaloers, zo voelt dat als je jaloers bent. Dan ben je verdrietig en boos omdat een ander iets heeft dat jij wilt hebben” Boos, blij en verdrietig kennen ze al redelijk snel. Deze emoties komen vaak voor, maar soms zit achter boosheid teleurstelling, jaloezie of frustratie. Persoonlijk vind ik het een uitdaging om daarachter te komen zodat ik mijn kinderen kan leren hun gevoel te herkennen.
Waarom vind ik dat nu belangrijk? Ik merk dat als ik een boze bui heb daar uiteindelijk vaak teleurstelling achter zit. Bijvoorbeeld omdat je andere verwachting had van een situatie. In plaats van die teleurstelling meteen te herkennen, te benoemen en op te lossen, stapelt dat op en word ik op een gegeven moment boos. Ik hoop dat ik mijn kinderen kan leren hier handiger mee om te gaan.
Ik heb nu twee kaarten met boos en blij op deze site gezet, er volgen er meer. Deze kunnen je helpen bij het signaleren en benoemen van emoties. Ik ben heel benieuwd hoe andere ouders hier mee omgaan. Is het gemakkelijk om de emoties van je kind te signaleren, begrijpen en te benoemen?
