Op zaterdag vraagt mijn zoontje (5 jaar) of we weer eens een keer gaan gourmetten. Ik beloof hem dat we dat maandag of dinsdag zullen doen. Maandag gaan ze naar de BSO en ’s avonds bij het ophalen vraagt mijn zoontje blij: “Vandaag gaan we gourmetten toch?” Ik: “Nee, morgen doen we dat, vandaag had ik geen tijd om alles klaar te maken.” Hij raakt helemaal van slag, hij had zich er helemaal op ingesteld! Onderweg naar huis blijft hij huilen, gillen en zeggen: “Je had het beloofd!” En ik blijf maar zeggen: “Ik zei toch maandag of dinsdag en vandaag is het maandag en morgen dinsdag, dus morgen kan het ook…” Hij snapt er niks van en blijft maar huilen.
Tenslotte beloof ik hem dat ik thuis zal kijken of we eieren hebben zodat we pannenkoekenbeslag kunnen maken en alsnog een geïmproviseerde gourmet kunnen houden. Hij is even stil, maar helaas, eenmaal thuis blijken we geen eieren meer te hebben. Weer een hoop gekrijs!
Toen heb ik mijn man gebeld, die heeft onderweg naar huis eieren gekocht. Het gourmetstel uit de garage gehaald, snel wat groente gesneden, beslag en omeletmix gemaakt. De kinderen helpen heel goed mee tafel dekken, mixen en snijden. Om 18:45 zitten we gezellig te gourmetten met een glunderende zoon: “Goed idee van mij hè mama!”
Hoe is dit misverstand nou ontstaan? Eerst dacht ik echt dat ik zelf gelijk had omdat ik maandag of dinsdag had gezegd, dus ik zag echt geen reden om maandag hals over kop te moeten gourmetten. Gaandeweg ging ik nadenken waarom hij zo overstuur bleef. Ik bedacht dat de BSO die week geruild is van dinsdag naar maandag. Dus in zijn gedachten was het waarschijnlijk dinsdag. Daarnaast vroeg ik me af of het tijdsbesef van een 5-jarige al zo goed is dat hij op zaterdag snapt wanneer het maandag of dinsdag is? Al met al was dat voor mij de reden om hem uiteindelijk gelijk te geven. Hij blij en ik had toch nog niks anders gekookt…dus eind goed al goed!
Als ik naar de uitgangspunten van positieve opvoeding kijk denk ik dat ik in dit geval niet duidelijk genoeg was en geen realistische verwachting had van wat mijn zoon kon snappen.
Ik had beter in de ochtend nog even tegen hem kunnen zeggen dat het maandag was en dat we morgen, dinsdag gaan gourmetten. Dat zou voor hem wel te overzien zijn geweest. Vandaag en morgen snapt hij wel, maar een paar dagen ertussen is nog te moeilijk! Vandaag zei hij nog:” De juf zegt dat we alle dagen naar school moeten deze week, dus we moeten ook zaterdag en zondag naar school! Ze lijken al zo wijs en groot, maar ondertussen moeten ze toch nog een hoop leren, besef ik dan nu ineens maar weer.
Geweldig, zo’n spiegel!