Langzaam sluipt dat erin. Kinderen horen de woorden regelmatig op het schoolplein en op televisie. Zonder dat ze echt snappen wat ze zeggen gebruiken ze deze woorden voor de lol. Gewoon omdat het grappig klinkt of om te klieren. De ene keer zeg ik er wat van en de andere keer negeer ik het maar. De ene keer stoort het me ook meer omdat het bedoeld is om te klieren. Het lijkt heel onschuldig en ze weten niet wat ze zeggen, maar toch voelt het voor mij niet goed. Soms zeggen ze zelfs tegen andere volwassenen “gekkerd “.
Wat ik lastig vind aan dit gedrag is dat ik wel aanvoel dat ze mij aan het uitproberen zijn, ze zijn benieuwd hoe ik ga reageren. Dus hoe ik ook reageer, glimlachen of boos worden, zij krijgen hun aandacht. Negeren dan maar? Alleen negeren, lijkt mij geen goede oplossing. Ze moeten toch weten wat ze zeggen en dat je er een ander mee kan kwetsen? Uitleggen wat de betekenis vind ik daarom belangrijk. En dat er regels zijn die mensen met elkaar hebben afgesproken, bijvoorbeeld: Nooit tegen volwassenen of mensen die je niet goed kent deze woorden gebruiken, dat is namelijk brutaal. En van brutale kinderen houden mensen niet, dus daar doen ze niet aardig tegen. Andere mensen worden er verdrietig van of boos omdat ze denken dat je hun echt een gekkerd of een dommerd vindt. Dus als je deze woorden gebruikt en een ander heeft er last van, dan is dat niet aardig van jou.
Zelfs tegen mijn driejarige ga ik dit vertellen. Al is het voor haar nog moeilijk om zich in een ander te verplaatsen. Toch blijf ik het uitleggen, want hoe vaker ze iets horen hoe sneller ze het ook zo doen en uiteindelijk gaan snappen.
Dus mijn plan om hiermee om te gaan is:
- Uitleggen wat de betekenis is en waarom een ander daar last van kan hebben
- Negeren zolang niemand er last van heeft
- Corrigeren als een ander er wel last van heeft.
Mijn uiteindelijk opvoedingsdoel hierachter is dat ik mijn kinderen wil leren rekening te houden met anderen. En ik wil ze leren hoe je je hoort te gedragen in onze maatschappij.
