Afgelopen week wil mijn zoontje persé zelf melk inschenken, dus ik zeg “kijk uit, dat pak is best zwaar”, hij: “Nee hoor ik kan het met één hand tillen, kijk!” en op dat moment glijdt het pak uit zijn hand op de vloer en ligt er zeker een liter melk op de vloer. Die vloer had ik toevallig net de dag ervoor gedweild. Ik zal mijn reactie vertellen en daarna reflecteren of dat nou zo’n goede reactie was, past het binnen positief opvoeden? Ik riep: “oh nee, dat vind ik nou echt heel vervelend, moet ik alles weer opruimen terwijl ik net gisteren de vloer al had gedweild, dat was echt dom van je. Ik snap wel dat het per ongeluk is, maar ik baal er wel van.” Daarna heb ik het weer goedgemaakt met hem, hij zei sorry en kreeg een knuffel van mij.
Terwijl ik aan het schoonmaken was dacht ik eigenlijk moet hij zelf maar schoonmaken, daar leert hij meer van of niet? En ik dacht, hij deed het niet expres, misschien ben ik wel te boos geworden. Als ik de punten bij positief opvoeden bekijk, denk ik hier toch het meest aan het hebben van realistische verwachtingen. Hij is nog niet zo groot en wil het graag goed doen en laten zien wat hij allemaal al kan. Als het dan mis gaat vindt hij dat zelf ook al erg vervelend, dus het nog erger maken door hem zelf te laten poetsen vind ik niet nodig. En dat ik dan toch boos word, mag dat dan wel? Tsja, je eigen emoties zijn er ook en die mogen getoond worden, zolang je dan maar zegt dat je zijn gedrag vervelend/dom vindt op dat moment en niet dat je hem zelf vervelend vindt is dat prima denk ik. Als ik had gezegd: “Jij gooit ook altijd alles om, wat ben jij toch een onhandig kind!” was dat minder positief geweest. Hij kan dan immers zelf ook gaan denken dat hij inderdaad onhandig is en het misschien zelfs echt gaan worden. Daar bereik je dus juist het tegenovergestelde mee, of niet? Ik plaats een vraagteken omdat je het bij opvoeden nooit echt zeker weet, iedere ouder en ieder kind is anders en iedere situatie ook nog….
