Het gaat nu al een paar dagen goed met het omgooien van bekers aan tafel. Mijn vorige conclusie was dat ik teveel negatieve aandacht gaf aan het treuzelgedrag van mijn dochter. Ik had me voorgenomen om het treuzelen te negeren. Tot nu toe lukt dat aardig behalve als ik haast heb. En net dan gaat ze natuurlijk treuzelen. Zodra ze aanvoelt dat ik er last van heb gaat ze er langer mee door. Ik zou nu kunnen denken: “Ze doet het om mij dwars te zitten, ik heb haast, dat weet zij en daarom gaat ze expres lopen treuzelen.” Gelukkig weet ik vanuit mijn opleiding dat kinderen pas vanaf een jaar of 4 leren om zich te verplaatsen in anderen. Dan pas kunnen ze dus rekening houden met anderen en anderen pesten. Voor hun vierde jaar reageren ze dus heel primair: “Als ik dit doe, wat doet mama dan? Of vorige keer kreeg ik hier aandacht voor, ik probeer het nog eens.”
Conclusie, als ik maar blijf negeren, zal zij op den duur niet meer de link tussen treuzelen en aandacht leggen. Dus blijven volhouden en op dagen dat het niet lukt (ik ben niet iedere dag geduldig…) moet ik maar accepteren dat het erbij hoort denk ik dan.
